Szanowni Państwo,

która wersja zdania jest poprawna i dlaczego: „Policjanci boją się podjąć konkretnych działań” czy „Policjanci boją się podjąć konkretne działania”? Bardzo proszę o wyjaśnienie i rozwianie moich wątpliwości. Z góry dziękuję.

Z wyrazami szacunku i pozdrowieniami

Dominik

Czy łączenie zwrotu pan/pani z imieniem jest zgodne z polskim uzusem? Chodzi mi np. o zdanie: „Cieszę się, że panią widzę, Kate”. Na polskim podwórku się z nim nie spotkałam, ale przy tłumaczeniu dialogów (rozmowa dość formalna, imię musi zostać, żeby było wiadomo, kto do kogo mówi) byłoby idealne. Proszę o rozstrzygnięcie i pozdrawiam serdecznie
Dorota

Dzień dobry! Moje pytanie dotyczyć będzie kultury. Nie tyle kultury języka, co raczej kultury zachowań językowych – o ile termin taki w ogóle istnieje (jeżeli nie, to niniejszym go wprowadzam…).
Dawno, dawno temu korespondenci telewizyjni i radiowi zaczynali ZAWSZE swe wypowiedzi od dość sympatycznego moim zdaniem sformułowania: „Dzień dobry”, po czym po prostu się przedstawiali. Należę do pokolenia raczej starszego, pamiętam więc do dzisiaj sympatyczne sformułowania typu: „Dzień dobry Państwu, z Nowego Jorku mówi dla Państwa Bartosz Janiszewski”, „Dzień dobry Państwu, z Rzymu dla Dziennika Telewizyjnego mówi Zygmunt Moskwa”. Moje pytanie brzmi: jak w kontekscie niegdysiejszych kulturalnych zachowań odbierać dzisiejsze trajkotanie korespondentów zakańczane schematem typu: „Jan Kowalskiiii, Pćim Dolnyyyy, Eremefefemmmm…”? Moim zdaniem to po prostu brak elementarnej kultury i szacunku dla widza, czy słuchacza. Uprzejmie proszę o pogląd językoznawcy, pozdrawiając jednocześnie serdecznie!

Można użyć kreślę się z poważaniem. Czy poprawnie będzie kreślę się z pozdrowieniami lub kreślę się, pozdrawiając? Jeśli nie, to jak to sformułować?

Czy istnieją jakieś pisane zasady, które sugerują, aby nie zaczynać zdania w jakiś określony sposób, np. „nie zaczyna się zdania od a więc albo a że”? A jeśli nie, to skąd w ogóle wzięły się takie przekonania?

Uprzejmie proszę o wyjaśnienie czy zdanie Tą osobą okazała się być Nina jest prawidłowo zbudowane?

Szanowni Państwo!

Zwracam się do Państwa z prośbą o pomoc w rozwiązaniu problemu dotyczącego poprawnego zwracania się np. policjanta do kontrolowanego kierującego.

Jak taki funkcjonariusz powinien się poprawnie zwraca w takiej sytuacji? Jaka forma byłaby grzecznościowa i jednocześnie służbowa? Panie Janie, Panie Kowalski, Panie kierowco, Panie kierujący czy może inna forma?

Z góry bardzo dziękuję za pomoc.

Z wyrazami szacunku.

Szanowni Państwo,
w zadaniu szkolnym (3 klasa szk. podst.) dzieci miały zakwalifikować m.in. słowo położyć do kategorii ż wymiennego lub niewymiennego. Moim zdaniem wymienia się na g w słowach typu legnie (od lec), ale może się mylę albo pokrewieństwo etymologiczne jest zbyt dalekie? Proszę o opinię.

Uprzejmie proszę o ocenę następującego zwrotu w uchwale organu kolegialnego: popiera się wniosek. Przecież nie wynika z niego, że to właśnie ten organ poparł wniosek – jest tak samo nieokreślony jak: mówi się, słyszy się. Piszącym uchwałę oczywiście chodzi o wyrażenie zdania organu kolegialnego, np. rady. Chyba powinno być: rada popiera wniosek.

Bardzo proszę o wyjaśnienie, czy można stosować formę zdaje się być (ładny, mądry, trudny do ocenienia itp.), a jeśli tak, to czy zawsze, czy tylko w pewnych okolicznościach?
Z góry dziękuję za pomoc, pozdrowienia.